In gesprek met Lieke Hester over haar nieuwe boek

Dinsdag 1 oktober verscheen Het wordt ook steeds gekker, het nieuwe boek van Lieke Hester. In haar boeken geeft Lieke een kijkje achter de schermen over het leven en werk van een politievrouw. We vroegen haar naar het schrijfproces, de verhalen die haar het meest bij zijn gebleven en misvattingen over de politie.

In hoeverre verschilde het schrijfproces van je eerste boek ten opzichte van dit boek?

Wat een leuke vraag. Op zich had ik bij het eerste boek wel het idee van ik wil ooit een boek schrijven, maar nu was ik wel al langere tijd weer verhalen aan het verzamelen en schreef ze ook al een klein stukje uit. Dus het schrijfproces was iets makkelijker, er zit wel weer ook op z’n minst één verhaal in dat bloed, zweet en tranen was en ook inclusief janken. Alles erop en eraan, dus. En ik heb hem weer geschreven op allerlei mooie plekken in de wereld. Ik hou van reizen en schrijven gecombineerd. Ik denk dat het nu iets makkelijker was en tegelijkertijd lag de lat ook best wel hoog, dus een beetje hetzelfde, misschien iets makkelijker.

Word je nou veel herkend op straat?

In uniform af en toe. In mijn privé, gelukkig, bijna nooit. Heel af en toe. In mijn uniform vind ik het ook niet erg, alleen ben ik dan wel gewoon aan het werk. Soms is het daarom ongemakkelijk.

Wat was het leukste verhaal om te schrijven?

Er zijn zoveel verhalen, daar kan ik echt niet tussen kiezen.

En het verhaal dat je het meest is bijgebleven?

Dat is hoofdstuk veertien, ‘Zal ik met je meegaan, Liek?’. Dat is de uitspraak van een van mijn politiemaatjes, die die deed op de dag voor ik de officiële diagnose kreeg van niet-aangeboren hersenletsel, daarover kan je meer lezen in mijn vorige boek. Dat hoofdstuk was ook wel heel zwaar om te schrijven, dat kan ik niet mooier maken.

Wat is het grootste misverstand dat mensen hebben over de politie?

Ik denk dat het grootste misverstand is dat we alleen maar bonnen schrijven. Maar we komen ook bij reanimaties, we komen bij heel veel soorten hulpverlening. We hebben heel veel te maken met mensen met mentale problemen, dat wordt een steeds groter ‘probleem’. Dat is natuurlijk een lelijk woord, maar een groot, groot onderdeel van ons werk. We hebben een grote sociaal-maatschappelijk rol die mensen vaak niet zien. Daarom zit dit boek ook vol met verhalen die niet alleen maar spannend zijn; er zitten ook heel veel dingen in waarvan je denkt: oh, doet de politie dat ook, of: maken jullie dat ook mee?

Wat kunnen mensen verwachten als ze dit boek kopen?

Heel veel humor, heel veel gorigheid. Er zit zelfs een trigger warning in bij een hoofdstuk dat zo goor is dat ik denk: misschien moet je het niet lezen voor je gaat eten. Er zit heel veel gore humor in. Heel veel zwarte morbide humor, die ook wel een beetje spannend is om op te schrijven. Ja, een echte rauwe inkijk in het politiewerk.

Het wordt ook steeds gekker is te koop in de (online) boekhandel. Bestel het boek hier.