Spanning, intrige en een geïsoleerde setting op een verlaten eiland. Plus, een menselijk bot dat is verwerkt in een kunstwerk, gemaakt door een kunstenares wiens man twintig jaar eerder spoorloos verdween. Het zijn de ingrediënten voor de nieuwe thriller van bestsellerauteur Paula Hawkins. Lees jij ook Het blauwe uur?
In de afgelopen jaren heb ik als acquirerend redacteur uiteenlopende thrillers aangekocht voor HarperCollins Holland. Van spannende verhalen met seriemoordenaars in de hoofdrol, rechercheurs die werden geconfronteerd met zaken die hun nachtrust ontnamen, tot thrillers waarin onbetrouwbare vertellers het jou als lezer niet gemakkelijk maken. Maar als thrillerlezer verslond ik voor ik aan deze baan begon ook al het ene boek na het andere.
Psychologische thriller
Zo las ik in 2015 het bestsellerfenomeen dat de thrillermarkt toen veroverde, Het meisje in de trein geschreven door Paula Hawkins. Het was een boek dat destijds niet te missen was; iedereen had het erover en grote namen als Tess Gerritsen, Lee Child en S.J. Watson spraken vol lof over deze titel. Deze debuutthriller vind ik de standaard voor het subgenre ‘psychologische thriller’ en Hawkins maakt de lezer op een intrigerende manier deelgenoot van het verhaal dat zich ontvouwt. Omdat de auteur meerdere personages introduceert die hun kant van het verhaal vertellen, raak je als lezer betrokken in een spel dat je niet zomaar zal uitspelen. Ik was diep onder de indruk van het verhaal en verbaas mij er ook niet over dat het al geruime tijd in de internationale thrillercanon staat. Dit boek moet je gelezen hebben!
Het ‘aha’-moment
Ze zeggen weleens ‘never meet your heroes’, maar toen de kans zich voordeed dat ik mee mocht werken aan Hawkins’ nieuwste thriller, ging ik er uiteraard vol voor. Door mijn werk als acquirerend redacteur heb ik het voorrecht om manuscripten in een vroeg stadium te lezen. Het is veruit het leukste onderdeel van mijn werk; onbekende auteurs ontdekken of juist het boek van je favoriete auteur aller tijden ver voor de publicatiedatum kunnen lezen. Inmiddels heb ik daardoor Het blauwe uur al meerdere keren kunnen lezen en stiekem kan ik niet wachten tot het boek ook door jullie gelezen wordt. Waarom? Lezersreacties zijn tof; ze laten je reflecteren op je eigen leeservaring of ik zoek op of jij op precies datzelfde punt een ‘aha’-moment had.
Ingenieus verhaal
Toen ik Het blauwe uur voor de allereerste keer las, werd ik bijna opgeslokt door het verhaal. De setting op een geïsoleerd eiland maakt dat je als het ware wordt meegetrokken in die wereld en slechts drie personen kunnen je in dit verhaal deelgenoot maken van hun ervaringen. Het maakt het intiem, maar tegelijkertijd ben je argwanend. Wie vertelt het werkelijke verhaal over wat er destijds op het eiland Eris heeft plaatsgevonden? Tegen de achtergrond van de kunstwereld, waardoor je ook de pieken en dalen van een kunstenares meemaakt, heeft Hawkins een ingenieus verhaal neergezet. De vraag die telkens door mijn hoofd bleef spoken was tegen welke prijs je de waarheid wil achterhalen. En wat voor gevolgen heeft dit in de toekomst?
Ik wens je veel spannende leesmomenten toe met Het blauwe uur!
– Soraya Vink